Acaba Petzold da Barbunya Yiyor mu?

14 aralık Çarşamba. Jerichow. Her şey olmadı.

Petzold’u ya ben çok abartıyorum ya da olan şeyler bana bunu gösteriyor.

Film izlerken insanların nasıl şeyler beklediğini bilmemiz olanaksız. Ama en azından bu film için,üzerinden,bir yerinden gerçekten bir şeyler söylebenilirdi.

4 yıl önce İstanbul Goethe Enstitüsü’nün yaptığı retrospektif dışında (öyle sanıyorum) ilk kez bir Petzold filmi seyircinin karşısına çıktı. Bu da çok önemli değil. Ama yeni bir yönetmen tanıtmaya yönelik hamlemiz kesin bir başarısızlıkla sonuçlandı.

Filmden bir şey çıkaramayanlar,film içinde Ali karakterinin ne tür ticari bağlantıları olduğunu merak edenler ve bir şey söylemeyenler vardı salonda. Yine Ali’nin durumunun saplantı mı,aşk mı olduğu, karakterlerin bencil olup olmadığı vs de konuşuldu.

Ve bu kadar. Ben daha çok Petzold sinemasında olup bitenlerden ve Jerichow’un da bu olup bitenlerden önemli bir parça olduğundan bahsetmeye çalııştım ama olmadı. Bir yere varamadık.

İkinci dönem gösterimler sürecek görünüyor. Ben daha da şahane bir mağlubiyetler olsun diye bir ayın tamamını Petzold filmlerine ayırmayı düşündüm. Umarım yaparız bunu.

Bir de artık filmleri Egeli Kültür (ismine aldanmayın,içi bomboş) de tanıtmayanlara iki çift lafım var :Soğan Halkaları.

İlk dönem gösterimleri haftaya Godard’ın her şey üzerine saçmasapan bir başyapıtı olan Çılgın Pierrot ile sona erecek. Hoş ve salon terk ettirmeceli bir kapanış olabilir.

Christian Petzold’a ise bir mektup yazdım:

Sevgili Christian,

Mutlu geceler. Geçen gün kampüste senin bir filmini gösterdik: Bir sonuca ulaşamadık. Sana Genç Bakışlar diliyorum.

Hoşça kal.
(Almancadan çeviren: P.G.Ö)

…………………………………………………………………………………………

2011’i güzel hatırlayacak olan herkesi merakla kucaklıyorum. Emin olun 2010’da olduğu gibi 2012 de sizler için hep güzel bir yıl olarak hatırlanacak. Tıpkı 2013 2014 2015 ve sonraki yıllar gibi. Siz hep güzel hatırlayacaksınız. Aferin size. Biz 13 aylı yıllara devamlılık göstermeyi planlıyoruz.